Mosterd na de maaltijd, natuurlijk, maar ik kon mij slechts met moeite van dit beeld losrukken.
Links de verveelde Adèle die smartelijk terugverlangt naar de veiling van klassieke Harley’s waar kerels op afkwamen wier oksels gekruid waren met animaliteit en motorolie. Ietsje naar rechts de schroomvallige Fernand die in een kramp is geschoten omdat hij Adèle achter zich weet. En helemaal rechts Alphonse, op een stoel geklauterd om het pièce de musée van Hergé beter te kunnen vastleggen. Maar nu staat hij te hoog en moet door zijn knieën zakken waardoor zijn maag onder druk komt te staan en de zwavelverbindingen uit de gistende knoflookworst die zijn moeder gisteravond voor hem heeft gebakken, donzig fluitend aan zijn darmen ontsnappen.
Ik heb geen motorrijbewijs en soms betreur ik dat.