Te vroeg gepiekt

Als de weg het doel is, is het misschien wel zonde om deze onbewust te verkorten.

W., gepassioneerd verzamelaar van oude Franse filmaffiches, deed er bijna vijftien jaar over om het originele plakkaat van Les enfants du Paradis (1945) te bemachtigen. Na de euforie volgde de weemoed van een ongewild voltooide collectie. Alles wat hij nu nog kocht, zou in de schaduw staan van dit zeldzame meesterstuk. W. stopte.

Zelf moest ik op het onbetwiste paradepaard negen jaar wachten. In november 1988 was ik 29 jaar oud en net voor mezelf begonnen. Kon ik het me permitteren om 2500 (vijf-en-twintig-honderd) gulden te besteden aan een antiek stripboek? Nauwelijks.
Ik heb er nachtenlang over gepiekerd.
En ik was weerbarstig.
Dus lag nadien op mijn schrijftafel de gesigneerde AU PAYS DES SOVIETS. Verguld als ik ermee was, realiseerde ik me toen niet dat ik óók iets had verloren: de spanning (en de verslavende twijfel) die past bij een weg naar de top. Ongemerkt was ik aan de afdaling begonnen.