Stoppen met Kuifje (4)

Sinds de gedachteloze aanschaf van de Zwarte Rotsen-facsimile, enkele weken geleden nu, niets meer gekocht. Zonder me al te zeer op de borst te kloppen: dat mág gezegd. D. afgepoeierd die me een curieus plakboek met Petit Vingtième-omslagen (!) in de maag probeerde te splitsen (‘Zien is kopen’). En op eBay de verlokking weerstaan om mee te bieden op een mooie Crabe.
Ik heb een beschamend kapitaal uitgegeven aan albums in mooie staat, of aan de restauratie ervan. S. noemt die zucht naar nieuwstaat een dwangneurose. Tegelijkertijd is er de manie voor bloemrijke dédicaces, en niet alleen van de auteur. Deze Crabe had een mooie:


Een krab voor Sinterklaas. December 1942. De ergste gruwelen moeten zich nog aandienen. Maar in het bezette Europa is er een jochie dat zich voor alle ellende verschuilen kan achter dit mooie relict.

(Nu ja, sentimenten beteugeld en niet op geboden. Eih bennek, eih blavek!)