De handen

De handen van de meester (hier op een opname uit 1960), ik zou ze me graag laten aannaaien. Als ik dit D. in een openhartige bui beken, veronderstelt hij een denkfout. ‘Je zult zijn hoofd erbij moeten nemen, wil je niet even stuurloos blijven als Bob de Moor.’
Maar dan is de kwestie: wil ik Hergé zijn? Het heeft zo zijn voordelen om jezelf te verzamelen (hoewel het ook van hoogmoed getuigt). Los daarvan, ik hoef enkel de foto hieronder te zien om zeker te weten: met Hem wil ik niet ruilen.


(Excuseer Germaine, morgen ben ik weer een aardige vent. Beloofd!)