The times they are a-changin’

De buik vol van bebaarde ninja’s die met hun motoren werktuiglijk inrijden op woedende mensenmassa’s, leek PICAROS me plotseling het aangewezen afleidende leesvoer. Ook in San Theodoros is het immers verrekte onrustig, lijkt de absolute macht een absoluut twistpunt en blijkt het verwijt van buitenlandse inmenging hier zelfs de aanjager van het verhaal.
Al in de proloog op Molensloot dringt zich nóg een analogie op.
Over de onrust in Iran wordt gesproken in termen van communicatie- en (meer specifiek) twitter-revolutie. PICAROS is op eigen bescheiden wijze baanbrekend: Hergé neemt hier definitief afscheid van de radio. In zijn gemoderniseerde universum is het voortaan de televisie die het nieuws brengt.
Ik werd er een beetje weemoedig van en moest denken aan de oude buizenradio van professor Topolino die in ZAAK zo’n mooie, klassieke cliffhanger aanzwengelt.
For the times they are a-changin’ floot ik mistroostig.
Sinds lange tijd verlangde ik weer naar een sigaret.