1201 Gare de Cornavin (1)

Oorlog, dát is nog eens goed voor de cultuur en de beschaving! In het Italië van de Borgias was er dertig jaar lang terreur, moord en bloedvergieten, maar dat leverde wel een Michelangelo, een Leonardo da Vinci en de Renaissance op. In Zwitserland daarentegen hadden ze vijfhonderd jaar democratie en vijfhonderd jaar vrede. En wat bracht dat ons? De koekoeksklok!

Het cynische commentaar van filmschurk Harry Lime (in de klassieker The Third Man) moet voldoende zijn om de Zwitserse Bondsstaat een mensenleven lang te mijden.
Maar toch.
Midden jaren tachtig pookte ik mijn diepblauwe (lees: Gendarmerie Bleu) Fourgonnette richting Genève waar ik opgewonden incheckte in hotel Cornavin. Heel veel liever was ik met de Sabena op Cointrin International Airport gevlogen, maar ik moest in die tijd de eindjes aan elkaar knopen om mijn dwaze gevoel voor verzamelaarsromantiek betaalbaar te houden.
‘Weet u zeker dat u voor vannacht hebt gereserveerd?’ vroeg de man achter de balie wiens frons het soort rimpels tevoorschijn toverde dat over het algemeen weinig goeds voorspelt.