Kuifje in het land van de kwade luim

Ik was toe aan een nieuw paar schoenen, maar sinds de erg aardige eigenaar van mijn ‘vaste adresje’ is overleden, voel ik me ontheemd.

‘Schoenen kopen staat gelijk aan tandartsbezoek,’ schrijft Nabokov in de novelle Doorzichtige dingen. Tien jaar geleden kon ik hem nog, om de verkeerde reden, gelijk geven. Ik had toen óók een erg aardige tandarts die tevens van klauteren in de bergen hield. Maar op een kwade dag brak zijn touw.

Nu goed, ik was dus toe aan een nieuw paar schoenen en denkend aan een nieuw paar schoenen dacht ik aan de vergankelijkheid en de dood. Het leven viel me weer eens vies tegen, het had, zogezegd, veel voeten in de aarde.

Plaatje!

OPBEUREND plaatje!

Hapje uit het omslag van SCEPTRE (1942). Knap toch hoe die rare Hergé erin slaagt om me zelfs in een kwade luim onbedaarlijk te laten lachen om een paar schoenen.