En voor wie meende dat het dragen van een monocle is voorbehouden aan Haddock, Sponsz en Rastapopoulos:
De oudere PERDU-lezer zal zich bij deze afbeelding (uit L’Aviation - Guerre 1939-1945) ongetwijfeld en met weemoed de beruchte Bar Club Le Monocle in Parijs herinneren, maar daar lopen we vandaag netjes aan voorbij.
Inmiddels moet ik bekennen dat Kuifje me in de Voir et Savoir-albums toch wel heeft verrast als een geweldig acteur met een enorm inlevingsvermogen. Kijk hierboven eens naar dat strakke mondje van hem. En dan die vinnige blik! Daarnaast doet Bobbie met kaarsrechte nek zeker niet voor hem onder (over de vraag waarmee een foxterriër die bang is voor spinnen het IJzeren Kruis heeft verdiend, durf ik verder niet na te denken).
Zondag zagen we Bobbie al schitteren in de rol van vals Gestapo-teefje. In onderstaande Japanse zelfmoordsetting zien we pas echt hoe ongelooflijk goed hond en baasje op elkaar zijn ingespeeld:
Maar ik dwaal af:
Hitlerjunge Kuifje leest het standaardwerk van Karl Otto – en er is méér mis met deze imaginaire uitgave dan een knoeperd van een spelfout in de ondertitel.
In de wereld van de (Duitse) luchtvaart is de uitdrukking ‘Steuermannskunst’ bepaald een vreemde eend in de bijt. Als synoniem voor navigatie is het vooral een nautische term – generaties zeelieden zijn ermee vertrouwd geraakt dankzij het gelijknamige handboek van Arthur Breusing:
Een klassieker die over een periode van tientallen jaren in de tweede helft van de negentiende en de eerste helft van de twintigste eeuw ontelbare herdrukken beleefde. Heeft Haddock zijn exemplaar laten slingeren in de omgeving van Hergé? En werd de term voor de Voir et Savoir-chromo klakkeloos overgenomen?
Blijft tot slot de vraag waar de auteursnaam Karl Otto vandaan komt. Knipoog naar de Duitse luchtvaartpionier Karl Wilhelm Otto Lilienthal?
Daar ligt ie, gecrasht tussen de peukjes, op luchthaven Berlin-Tegel. Mooi beeld, duidelijk herkenbaar als een Tom Frantzen, maar daar sloeg ik de plank helemaal mis.
De maker van Der Fall Daidalos und Ikaros heet Rolf Scholz en zijn sculptuur beeldrijmt (daar houden sculpturen van) overigens fraai met...:
Juist ja. Kuifje crasht tussen de Schotse bramenstruiken. Fragment uit de oerversie van îLE NOIRE, met bloedende steunkleuren in de Petit Vingtième van 6 januari 1938.
Of is er nog een andere Karl Otto? Nee, het zal toch niet dat...??
Slot vrijdag