Posts
Bon, Frank Wolff...
- Frank Wolff?
Daar moeten we het vandaag eens over hebben.
- Dan kunnen we nu meteen opbreken hoor.
Mis ik iets?
- Frank Wolff mist iets. Ik ga je teleurstellen, jongen, maar de man heeft opgehouden te bestaan. Hij is niet langer onder ons, harstikke diddih zelfs. Frank Wolff is een ex-ingenieur, kapoeres en gemarineerd in aflijvigheid.
Dat snap ik heus wel. Ik vroeg me alleen af hoe hij… Nou ja, je weet wel…
- Hoe hij doodging toen hij uit die raket stapte? Wat denk je zelf?
Ik denk dat hij ontplofte…
- Je denkt dat hij...?!
Als kind wist ik dat heel zeker: als je in de ruimte valt, dan ontplof je. Geen idee waarom trouwens. Denk je dat Wolff op slag dood was?
- Nee, en waarschijnlijk verloor hij ook niet meteen het bewustzijn. Weet je, om het lot van Wolff te begrijpen, moet je het verhaal kennen van Jim LeBlanc, een NASA-onderzoeker die in 1966 in een kamer zonder druk een ruimtepak testte. Er schoot een slang los en plotseling bevond hij zich in een vacuüm.
Een situatie die Wolff over zichzelf afriep…
- Maar LeBlanc kon het navertellen, zelfs zonder blijvend letsel. Bij bewustzijn verkeerde hij vijftien seconden in het luchtledige. ‘Ik voelde het speeksel op mijn tong borrelen,’ zei hij later. Goed verklaarbaar, zijn speeksel begon te koken – vocht verdampt bij gebrek aan druk.
Dus Wolff was zich er in zijn laatste momenten van bewust dat hij gekookt werd? Dat er in zijn lijf vijf liter bloed aan het verdampen was?
- Nee, zijn speeksel verdampte, maar zijn bloed niet, dat is het mooie. Onze aderen zijn prima in staat om het drukverlies te compenseren.
Maar dood ging hij evengoed in die futiele vijftien seconden.
- Futiel? Vind je? Kijk eens uit het raam en tel tot vijftien. Dan zie je nog een hele hoop hoor. In die tijd kun je nog best je Schepper zien.
Ha! Je bedoelt dat hij Georges tussen de sterren zag? En dat hij hem hardop vervloekte om het lot dat de Tekenaar voor hem had bedacht?
- Dat zou in elk geval betekenen dat hij uitademde, en reken maar dat dat verstandig is als je in de ruimte stapt. Houd je je adem in dan zetten je longen uit en splijten ze open. Als je uitademt, stik je uiteindelijk ook, maar kun je het misschien wel twee minuten volhouden. Ondertussen is dan wel je huid aan het verbranden door de kosmische straling...
…En bevries je?
- Dat valt te bezien. Je zweeft immers in het luchtledige en er is dus niets om de warmte uit je lijf te geleiden.
En het lijk van Wolff, wat gebeurt daar ten slotte mee?
- Daar valt nog een hele hoop over te vertellen, maar dat doen we een andere keer. Eerst het fotografische bewijs dat ook Georges een ervaringsdeskundige is:
Dit snap ik niet.
- Kijk dan nog eens goed naar Georges. Hij houdt zich groot, maar zijn tong borrelt, zijn speeksel verdampt. De Tekenaar zit hier zélf in een kamer waaruit de druk is weggevallen - hij wéét dat hij in het vacuüm van Céroux Mousty langzaam aan het stikken is. De grote ironie is natuurlijk dat hij uiteindelijk zal worden gered in de benauwde lift van zijn Studio. De piepjonge Fanny beademt hem en Georges heeft weer zuurstof.
Alleen een wonder kon hem redden…
- En alleen een wonder heeft hem gered!
