De tijd snelt voort, het uur vliedt heen en - duizend bommen en granaten! - ook de verzamelaar wordt ongemerkt oud. De 40-plusservijftiger die ooit met sneltreinvaart door het universum van Hergé raasde, verandert zoetjesaan in een Tsjoek-Tsjoek van de Karpaten (dixit Archibald Haddock). Genoeg is kortom genoeg, na bijnameer dan 30 jaar zet ik een klare lijn onder mijn collectie. Het is een afscheid in cyberspace, nog éénmaal op reis, op zoek naar de begeerte van de verzamelaar, op zoek naar de Verloren Kuifje...
Kinderen aan de deur die vragen of ik spulletjes of oude boeken heb om te verkopen op de vrijmarkt: ‘Het is voor een goed doel.’ En ik schud mijn hoofd.
Gemiste kans op een daad van kapitale onbezonnenheid!