Op pagina 379, achter de zinsnede ‘… en gaat met Germaine naar Parijs...’ zijn helaas de volgende alinea’s weggevallen:
Diezelfde avond komt het op de hotelkamer opnieuw tot een uitbarsting. Germaine zal de volgende dag, alleen en per trein, terugkeren naar Brussel. Georges zwerft aangeslagen door de straten van Saint-Germain-des-Prés en belandt in een club waar het Tadd Dameron-Miles Davis Quintet speelt. In de coulissen staat Juliette Gréco.
De tekenaar is meteen diep onder de indruk: ‘Ze stond daar alleen maar, zo prachtig - het lange zwarte haar, het prachtige gezicht, klein, stijlvol, zo verschillend van iedere vrouw die ik ooit had ontmoet. Ik vroeg aan iemand wie zij was. Die zei: “Wat moet je van haar?” Ik wil haar spreken. “Nou, weet je, zij is een van de existentialisten.” Dat zal mij worst wezen. Toen ik dan uiteindelijk met haar praatte, zei ze dat ze me aardig vond.’
Ze werden verliefd.
Lange wandelingen langs de Seine, soms in gezelschap van Miles.
‘Tekenen was mijn hele leven geweest, totdat ik Juliette ontmoette en zij me leerde wat het betekende om iets anders dan mijn metier lief te hebben.’
Na twee weken keert Georges terug naar Brussel. Zijn belangstelling in zijn werk wordt minder, het verlangen naar Juliette groter. De heroïne die hij van Miles heeft gekregen, ligt nog in het dashboardkastje van zijn Aprilia.
Durft de vader van Kuifje daarmee zijn pijn te verdoven?
Voor deze hinderlijke omissie biedt de uitgever zijn verontschuldigingen aan.