Op pagina 642, achter de zinsnede ‘… vertrekken Georges en Germaine voor enkele dagen naar Parijs...’ zijn helaas de volgende alinea’s weggevallen:
De rit is een nieuwe beproeving. Germaine zegt geen woord. Georges probeert onverschillig te zijn, maar de stilte is kwaadaardig en maakt hem van streek.
Vanuit zijn ooghoeken kijkt hij naar Germaine, en dan, in de buitenspiegel, naar zichzelf.
Dat is onze vrijheid, denkt hij bitter. Dat we onze eigen gevangenis kiezen.
In het handschoenenkastje ligt een Beretta 418, het afscheidscadeautje van Miles.
Als zijn hand naar het klepje reikt, meent de uitgeputte tekenaar de stem van Juliette te horen:
‘Tous les jours de la semaine
Sont vides et sonnent le creux’