Posts
‘Gaat het nu alleen nog maar over geld?’ vraagt S, met als onderliggend, stil verwijt dat het daar de afgelopen jaren nooit over mocht gaan. Mille sabords!, wat verafschuwde ik de tot gekmakens toe gestelde vraag bij een rondleiding langs de collectie: Wat kost zoiets nou?
Dus: gaat het nu enkel daar nog om? Ik ontken – kijk naar PAYS DES SOVIETS, een exemplaar uit de premier mille, genummerd en gesigneerd waarbij mevrouw Hergé in abuis Milo heeft gekrabbeld (arme Bobbie…). November 1988 kocht ik het exemplaar van een Brusselse leraar en haalde het persoonlijk bij hem op. De man heette Albert Sax. Zijn vrouw, beweerde hij, had hij versierd door haar ervan te overtuigen dat hij directe familie was van Adolphe Sax, uitvinder van de saxofoon. Mevrouw Sax keek ondertussen met een hoofdtelefoon op naar de televisie. En vaak naar ons. Jacky Ickx zei ooit dat Brusselse vrouwen geweldige wegkijkers zijn.
Ik kijk naar dit album en ik denk aan het leugentje van monsieur Sax.
Maar het is niet waar.
Ik kijk - en ik vraag me af of die signeerfout van Germaine voor een extra hoge opbrengst zal zorgen.
S. heeft misschien wel gelijk.
Ik ben afscheid aan het nemen.
