Posts
Vergeet de Pep, er is beslist een goede reden om het glas te heffen op Eppo:
Daar ligt-ie, Eppo Doeve, in een Londens hotelbed met dreigend, Trumpiaans wereldnieuws, zomer 1954. De kunstenaar, schilder, illustrator, cartoonist, reclametekenaar (etc. etc.) persisteert tot 11 juni 1981. Vandaag drinken we op zijn sterfdag.
De vertoonde ontspanning op de foto moeten we met een korrel zout nemen: Doeve was een onverbeterlijke werkverslaafde - als ontwerper onder andere verantwoordelijk voor deze graag geziene gast in de platvink:
Nog tot ver in de jaren zeventig kon je dit Erasmus-biljet inwisselen voor een werkelijk ferme stapel Petits Vingtièmes, ook nog eens in goede staat. En nu we het daar toch over hebben:
De laatste pagina van CONGO, in PV 24 – verschenen op 11 juni 1931, vandaag precies 87 jaar geleden! Komaan, nog maar eens een fles geopend...
Voor een finale overigens een weinig opwindende plaat. Had de Tekenaar spijt van zijn halfgare afsluiting? Als mosterd na de maaltijd verscheen er een week later nog een aflevering met nóg een laatste pagina:
…die we kennen uit de album-versie.
Let op de aanbidding van onze helden:
87 jaar later kan de Westerse gelovige voor zijn afgodsbeelden (geen primitief hout, maar kunsthars in beperkte oplage) terecht bij de webshop van Moulinsart – dat is de ironie van de geschiedenis.
