Avatar

Om S. te behagen in haar stereoscopische begeerte, vergezelde ik haar naar Aufbruch nach Pandora, een film over uitontwikkelde smurfen wier biotoop me vooral deed denken aan de landschappen van Bob Ross. Volgens deze televisieschilder (zijn The joy of painting trok wereldwijd meer kijkers dan Kuifje lezers) kun je als amateur-schilder onmogelijk iets fout doen. Elke onhandige beweging met het penseel is ‘just a tiny happy accident’.
Het grootste ongeval dat ik op het Berlijnse filmdoek waarnam, leek me de onpeilbare platheid van het verhaal. Ik vroeg me af hoe happy de perfectionist Hergé met dat euvel geweest zou zijn. Maar veel tijd om daarover te piekeren, was er niet.
Het brandalarm ging af.
Gedisciplineerd werden we de zaal uitgeleid (Duitsland, nietwaar…), de straat op. Na dertig minuten blauwbekken leken we op de aardse klonen van de Na’vi-stam. Het speet me alleen dat ik geen staart had om de koude van me af te slaan.