Leuke dingen

Goed.
Goede voornemens.
Goede voornemens zijn cheques die je int bij een bank waar je geen rekening hebt lopen.
Hier moet ik voorzichtigheid betrachten, want S. meent dat ik me te veel verschuil achter citaten. Toepasselijke citaten weliswaar, maar toch: citaten.
‘Of je hebt het er gewoon niet meer over,’ zegt ze met een afwijzende blik op haar gezicht. ‘Of je maakt waar wat je jezelf hebt beloofd. En van de opbrengst doen we leuke dingen.’

Het is Nieuwjaarsdag. We snoepen van bruschetta in café 2, de lunchruimte van het MoMa, het Museum of Modern Art in Manhattan. S. heeft van haar agent premium tickets gekregen voor de Broadway-adaptatie van The 39 steps. Eerder al zagen we Cedar Walton enthousiast zijn piano mishandelen in de legendarische Village Vanguard-jazzclub. Zouden we tijd hebben dan haalden we nog bagels in Dropsie Avenue of bezochten we elders in dit onmetelijke land een conservenfabriek. Maar voor S. is het niet genoeg. Als ik mijn verzameling verkoop, beweert ze doodleuk, kunnen we leuke dingen doen.

(Boudewijn Büch sprak in dit verband ooit ostentatief en gezwollen over het ‘saldo-axioma’. De waarde van een collectie speelt zelden een rol bij het afscheid nemen ervan, simpelweg omdat de eigenaar het geld niet direct nodig heeft. ‘Alleen als ik aan de grond zit, zou ik kunnen overwegen mijn hele boekencollectie te verkopen,’ zei Büch. Als een bankroet de enige dwingende reden is om afscheid te nemen van mijn Kuifje-albums, biedt het crisisjaar 2009 goede hoop.)