Posts
Maar hoe boeiend is dat nu helemaal, door een tweeënveertig jaar oude jaargang van Kuifje bladeren?
Het viel mee en het viel tegen.
Van de tand des tijds krijgt niemand een program, maar hier leek – oppervlakkig gezien – veel overeind gebleven. In 1973 zit het Weekblad royaal in zijn klassiekers. Alex toont zijn golvende wasbordje aan de Nijlprins, de Kaaimannen krijgen ongenadig op hun donder in het Rijstveld, de ingekleurde Spirit maakt van het blad nog net geen Greg-portfolio en Red Dust... Ja, Red Dust…
Nooit zal in het westen de legende voortleven dat Red Dust, de man met het zilveren pistool, een held is zoals de kinderen die zich voorstellen. Maar ook zal er nooit meer iemand over hem oordelen…
En terwijl de hemel rood kleurde boven Laramie manifesteerde zich een brede kloof tussen bladeren en lezen. Die bleek, door de wijdlopigheid en het sentiment in en om de tekstballonnen, onoverbrugbaar. Het onrustige oog bleef uiteindelijk vooral hangen op de vele, vrolijk naïeve advertenties voor pennen (Parker, Bic en Waterman, toen nog lifestyle-definiërende instrumenten*) én op deze twee pagina’s:
Zoek onze hoeden!, slechts één van de tientallen wedstrijden die de lezertjes dat jaar voor de kiezen krijgen.
Enfin, je zult destijds maar de pechvogel zijn geweest die de Eerste Prijs won in plaats van de Tweede...:
*) ‘Om aandacht te trekken, moet u met iets buitengewoons voor den dag komen, het haantje-vooruit zijn, de voortrekker, de lokomotief van de groep’ (Parker)
