Posts
Stellig had ik me voorgenomen om in de 11e jaargang van dit blog eens géén aandacht te besteden aan het deplorabele PICAROS. Maar zie: lezer Ivo Mans gooit al meteen roet in het eten met een vondst waar ik niet omheen kan*:
Ietwat dubieuze publiciteitsfoto voor de Continental Edison-televisie op de karakteristieke tulpvoet, een toestel dat we onverwijld herkennen uit het lelijkste plaatje uit PICAROS:
Overigens betreft het een zwart-wittelevisie (Ivo Mans: ‘Waarschijnlijk is ie door Trifonius omgebouwd naar kleur’) en kun je er, zo leert Google, beslist méér mee doen dan naar de geagiteerde riedels van generaal Tapioca kijken:
Pong!
Had, zo vroeg ik me af, Hergé zijn laatste volledige avontuur nog verder kunnen moderniseren door niet alleen zijn held in een bruine spijkerbroek te hijsen, maar ook de Kapitein zo’n beetje het meest nerdy videospelletje te laten spelen?
Het scheelt een haartje.
PICAROS ging in september 1975 van start in het Weekblad, de eerste home consoles waarmee Pong op de eigen televisie kon worden gespeeld, kwamen eind december op de (Amerikaanse) markt.
Waarna het nog dertien jaar zou duren alvorens dit in de winkel lag:
De jonge reporter in zijn allereerste videogame. Ik keek naar de gortige beelden (KLIK!) en kwam tot de slotsom dat de gekwelde Tekenaar toch ook veel bespaard is gebleven.
*) En waar ik mee wegkom. Uit een mail van TINTINPERDU-lezer Frank Bakker, die zich op hilarisch omslachtige wijze beklaagde over mijn categorische zomerreces, maakte ik terloops op dat ik een vergissing heb gemaakt: dit is de 10de jaargang, niet de 11de.
