Posts
Uitnodiging voor de vernissage van de Rita McBride-expo in Wiels – althans, een bevriend galeriehouder bood me een lift aan naar Brussel. En een etentje. En een overnachting. Saperlipopette, ik werd verwend!
Wat McBride betreft, haar sculpturen en installaties heten een ‘subtiele en geestige kritiek’ te zijn ‘op de genoegens en de grillen waarmee de zenuwinzinking van het modernisme gepaard gaat’. Ze lijken erg op hun plek in de modernistisch industriële omgeving van de voormalige bierbrouwerij*, maar laten we zeggen dat ik de ontregelende elementen in het late menu dégustation aantrekkelijker vond.
Plaatje!
Der heitere Fridolin, Halbmonatsschrift für Sport, Spiel, Spass und Abenteuer.
In de verzavelde Blaesstsraat vond ik de volgende ochtend, de buik nog pasteus van de Coeur de cabillaud-risotto, een setje willekeurige nummers van dit Berlijnse kindertijdschrift uit de jaren twintig. Qua vorm en sfeer doen ze beslist denken aan de Petit Vingtième:
... maar inhoudelijk (een allegaartje van Afrikaanse avonturen en moderne technologie) lijkt het allemaal net iets pittiger gebracht dan de dorre, ultra-katholieke verstrooiing die we, rondom het vroege werk van Hergé, bij de Brusselaren aantreffen.
Verlokkend drukwerk met een (voor de slechte staat) veel te hoog prijskaartje waarvoor ik de platvink uiteindelijk niet wilde trekken. Maar zie: weer thuis ontdekte ik dat alle jaargangen (KLIK!) digitaal zijn door te bladeren.
Robuust zijn de vele bijdragen (zie ook hierboven) van huisillustrator Moritz Pathé:
Dat de schilder en tekenaar jaren later ook het dubieuze werkje ‘Hitler-Jungen erleben die Wehrmacht’ illustreerde, zien we maar even door de vingers, juist omdat zijn illustraties voor de vele Afrika-reportages in de Fridolin zo opvallend respectvol zijn:
Hij maakte zijn schetsen dan ook op locatie:
Voor de ongemakkelijke clichés die we kennen uit CONGO moeten we ons wenden tot zijn thuisblijvende collega’s:
Met deze karikaturen dient zich overigens zomaar quizmateriaal aan voor de gepokt en gemazelde liefhebber! Tussen de maker ervan en de geestelijk vader van Kuifje bestaat een schalkse connectie. Welke is dat? Antwoorden voor donderdagochtend 09.00 uur naar het gekende mailadres.
*) Ik heb hier vaker over Wiels geschreven - zoetjesaan behoort het tot mijn favoriete kunstlocaties. Voor bezoekers met hoogtevrees is er bovendien als extra attractie het schrikwekkendste trappenhuis van de Benelux.
