Artcurial veilt volgende maand Hergé-materiaal uit het vod dat we heel beschaafd Le Soir Volé moeten noemen...
...en deze blogger galoppeert weer eens op zijn stokpaardjes, voor wie het maar horen wil. Juni 1942! Oorlog! Slachthuis Europa!
Maar goed. Al die opwinding. En waarvoor? Laat ons dan nog even in TIBET blijven! Lezer Michiel Prior verfoeit de kortzichtigheid van Casterman die, in eerste aanleg, het TIBET-omslag ‘te abstract voor kinderen’ vond:
Verkeerd gezien door de uitgever, want in narratief opzicht is dit het sterkste omslag uit de reeks. TIBET was het eerste Kuifje-album dat ik (als kind dus) zelfstandig uitkoos om te gaan lezen, op basis van de cover. Ik had een stapel van twintig albums tot mijn beschikking en mijn keuze werd bepaald door de voorplaten.
De hoofdvraag bij de selectie was: ‘Waar gaat dit verhaal over?’, ofwel: ‘Wat gaat Kuifje doen?’ Op de meeste covers is dat niet onmiddellijk duidelijk. TIBET springt eruit:
Hier zien we volgens Prior een coververhaal dat eenvoudig is te behappen. Onze helden vinden geheimzinnige, beestachtige voetsporen in de sneeuw en wat zullen ze anders doen dan dit spoor volgen om het mysterie op te lossen?
Prior: Op slechts twee andere covers heeft Kuifje een duidelijk DOEL voor ogen (namelijk Rotsen en Raket):
…maar op die covers ontbreekt Kuifjes MOTIVATIE c.q. het MYSTERIE.
Ik vind Priors wijze van kijken naar die iconische omslagen tamelijk verfrissend (hij schreef nog meer, ik kom daar volgende week op terug). Volg ik zijn lijn (doel/motivatie/mysterie) dan levert dat aardige gezichtspunten op, bijvoorbeeld bij dit vermaledijde album:
Je zou menen dat het mysterie zich IN die tempel bevindt, maar Kuifje beweegt zich VAN HET DOEL AF. Onze helden keren hier als het ware het avontuur de rug toe... waarmee de déconfiture van PICAROS al besloten ligt in de covertekening.
Maandag: Rastapopoulos!