maandag 22 november 2010

Herlezen (1)



In Brugge hoorden we het Balanescu Quartet een ode spelen aan Maria Tãnase, zeg: de Roemeense Bianca Castafiore. Prettige en hoopvolle muziek, maar het pluche in de Stadsschouwburg bleek nog niet voor de helft gevuld. Tijdens de stuwende Aria moest ik onwillekeurig denken aan de Music-Hall waarin Ramon Zarate voor een uitverkochte zaal zijn dolken werpt en Haddock de show van Bruno, koning der goochelaars, ruïneert.
‘Wat lach je nou?’ gromde S.

De volgende avond herlas ik de komieke prelude op het avontuur met de kristallen bollen. En vooruit, laat ik het nou gewoon eens recht voor z’n raap zeggen: Die Hergé, wat was is ie toch goed.