Guilty pleasures in Brussel. ’s Avonds aanschuiven in La Truffe Noir waar chef Luigi Ciciriello de liefde bedrijft met witte en zwarte zwammen. ’s Morgens de oorlog opsnuiven in de urbane war zone die Congresplein heet.
In België koken ze de sterren van de hemel, maar het zijn beroerde hoveniers.
Voor:
Na:
S. schoot die tweede foto gisterochtend, op een steenworp afstand van de Zandstraat. Ook daar kan een mens in verrukking raken van het verval. En daar is ook het Centre Belge de la Bande Dessinée (‘Stripcentrum’ klinkt dan weer zo vulgair...) Ik was er lang niet geweest én, zoals S. fijntjes opmerkte, er was sindsdien ook niet meer gestofzuigd.
Toen we Schatten van het Europese Stripverhaal betraden (‘een uitzonderlijke selectie originele platen die in het Europa van de laatste honderd jaar tot stand zijn gekomen’) maakten de laatste truffeloprispingen pas op de plaats voor opspelend gal. Zie hier de lijst met direct verantwoordelijken:
Wat een knoeiers... En wat een harteloze onverschilligheid!
(Morgen verder)