Kunstig (1)

We keken naar Easy Rider van de gesneefde Dennis Hopper waarvan ik me écht niet meer herinneren kon dat hij zeveneneenhalf uur duurde. Langer houdbaar dan de regisseur Dennis Hopper is de acteur Dennis Hopper en prachtig is zijn rol als verkoper van vervalste kunst in Der Amerikanische Freund van Wim Wenders (die terloops vinnig commentaar levert op kunst en speculatie). Over de beeldend kunstenaar Dennis Hopper schreef Wanda Reisel in maart 2001 een intrigerende column in de Volkskrant:

Een acteur is doorgaans onbetrouwbaar: hij doet alsof hij een ander is. Een acteur die schildert is een verdacht figuur, wie zegt mij dat hij niet de rol van schilder acteert?

Hoppers werk wordt vervolgens kunstig afgeserveerd: ‘Tweede garnituur, maar zijn handtekening is natuurlijk een A-merk’. Waarmee we vanzelf bij dat andere A-merk terechtkomen:

- Wat heb jij daar nou hangen?
‘Dat is van Georges Rémi.’
- Huh?
‘Hergé. De tekenaar van Kuifje.’
- Is dat kunst dan?
‘Natuurlijk is het kunst. Je wilt niet weten wat ik ervoor betaald heb!’