Regenachtige dag in Parijs

Terug naar de Hermitage voor een tweede afspraakje met Picasso’s Absintdrinkster. Maar op 5 mei was dat helemaal geen goed idee.
Of juist wel.
Als je drie rijen dik in een massief geroezemoes naar moderne kunst staat te koekeloeren, zoek je vlot de afzondering op om het even welk doek. In dit geval: Regenachtige dag in Parijs, van Albert Marquet. Kende Hergé dit werk uit 1910 toen hij de kletsnatte straten van Sjanghai tekende?
Gedeformeerd vraagstuk van de verzamelaar.
Mijn blik bleef steken op het hopeloos eenzame jongetje dat vergeefs zijn wegbenende vader (met paraplu) probeert bij te houden. Wat een details frommelt Marquet daar met een enkele penseelstreek in, ik schoot er zomaar van vol.





Tintinperdu sluit eventjes de luiken.
Wordt vervolgd op maandag 17 mei.