Een mooie Pinksterdag

Grote kunst brengt chaos in de orde. Ik had S. geholpen bij het neerhalen van haar boekenkast en nu staarden we weifelend naar een gehavende muur. De twee bij drie van Dominant Septiem domineerden onvoldoende om de boorgaten aan het oog te onttrekken. Er moest gestuukt en geschilderd en als je één wand schildert, moet je ze eigenlijk allemaal…
Maar S. hervond haar veerkracht. ‘We gaan behangen!’ zei ze.
Dat zijn geen woorden die je wilt horen op een mooie Pinksterdag.

In de woonwinkel (‘Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt…’) bladerde mijn vriendin tergend traag door behangboeken die Amore di Colore en Belle de Jour heetten en die band voor band dikker waren dan Dante’s Inferno. Toen de onbestemde lounge-muziek ernstig veel begon te lijken op het Adagietto van Mahler, zwoer ik dat ik me voorlopig slechts zou inlaten met kleine kunst.