Naar ‘Mother!’ – ‘allegorische filmsymfonie’ van Darren Aronofsky, over een geblokkeerde dichter en zijn knellend aanhankelijke vrouw. Ik verwachtte naargeestigheid, maar ik zag iets dat ik, althans in het eerste uur, bij vlagen buitengewoon geestig vond. Daarna ontspoorde het hele zaakje, hoewel de Marx Brothers en Monty Python flink aan de deur bleven rammelen.
Had het uitroepteken in de titel me moeten waarschuwen voor wat me stond te wachten? Het is krijtende interpunctie met een lange geschiedenis: van Harold Lloys stommefilmklassieker Safety Last! tot Attack of the Killer Tomatoes! en Airplane!. Wat je krijgt, is komedie of parodie.
Hergé heeft, wat dit betreft, iets laten liggen met zijn Molensloot-farce:
Bij zijn laatste, volledige album had de Tekenaar dan weer voor iets anders kunnen opteren:
De drie puntjes van het beletselteken om aan te geven dat er iets ontbreekt: het oprechte Avontuur, de geest van Kuifje, vul zelf maar in…