Posts
Gedonderjaag met een maquette (in DE ZAAK ZONNEBLOEM), ruim vóór het bioscooppubliek dit tafereel voor de kiezen kreeg:
Auric Goldfinger naast zijn gedetailleerde maquette van Fort Knox (1964). Op het web wordt vrolijk geparlevinkt over de volstrekte zinloosheid van dit enorme model. Maar natuurlijk vooral aardig om te weten is dat Hergé al in 1955 iets tekende dat pas heel veel jaren later gemeengoed werd:
Deze [Goldfinger-]set zou het prototype worden voor alle volgende Bond-films. Het beeld van de schurk die aan de hand van een architectuurmodel zijn snode plannen om de wereld te veroveren smeedt. Juist omdat het een maquette is en de snoodaard daar bovenuit torent, wordt die in zijn zelfbeeld als oppermachtige met de hand aan de knoppen gesterkt.
... schrijft film- en architectuurliefhebber Erik Kersten.
Het is ook, vervolgt Kersten, dit beeld dat te zien is als een indirecte maar venijnige kritiek op de maakbaarheid van de wereld die de architectuur in zijn algemeen, en het modernisme c.q. functionalisme speciaal, voor stond. Net als de schurken smeden de architecten plannen om de wereld te scheppen naar hun (boosaardige?) visie.
Wat ons toch ook weer bij E.P. Jacobs en diens ZWAARDVIS-avontuur brengt: liet de kwaadaardige heerser Basam-Dandu een maquette van de wereld bouwen alvorens hij die in vuur en vlam zette?
