Posts
Met de trein naar Zwitserland, voor een bezoek aan Art Basel. De beurs wordt ook wel aangeduid als ‘de Olympische Spelen van de internationale kunstmarkt’. Waarbij het wedstrijdelement nogal diffuus is en niet elke tak van sport toegelaten.
Voor wie zoetjesaan en tegen beter weten in is gaan geloven in de slimme marketingpraatjes van Artcurial c.s.* moet Basel een ontnuchterende reality check zijn. De negende kunst is er slechts aanwezig in het hoofd van de gedeformeerde liefhebber. Die stelt zich op voor een doek van Dewasne…
… en denkt aan Hergé:
Meer dan in Zürich (bij psychiater Riklin) zou de getroebleerde Tekenaar verlichting hebben gevonden in Basel. Het aanbod is er zo overweldigend dat vrijwel al zijn oude voorliefdes beschikbaar zijn: Poliakoff, Fontana, Noland, Rosenquist...
Van die laatste rekende Hergé in 1972 twee zeefdrukken af bij galeriehouder Leo Castelli in New York. De tekenaar was een van de eregasten op een internationaal stripcongres en had een paar uur eerder een onderonsje gehad met zijn Braziliaanse collega Maurício de Sousa:
… de onvermoeibare producent van tientallen stripkarakters die ook de kinderjaren van Ronaldinho verstripte. Waarmee we in elk geval één voorzichtige verwijzing naar het WK dit blog hebben binnengesmokkeld!
*) ‘Steeds duidelijker wordt dat het beeldverhaal wordt ingekapseld door het kunstestablishment.’
