Het prul (1)

Ah, daar is ie weer!
‘Het huwelijkscadeau van Hergé aan zijn huishoudster. Eén van de twee. Stond in de veilingcatalogus van Rops voor 10 à 15.000 euro en werd vorige week afgehamerd op het dubbele: 28.000 euro. Exclusief opgeld.’

35.000 euro voor dat… dat…?
‘Tsja, van een afstandje lijkt het al niet veel. Ga je er met je neus bovenop staan dan wordt het alleen maar erger. Alle spanning ontbreekt. Een gevoel van plaatsvervangende schaamte borrelde omhoog; is dit van mijn geliefde tekenaar?’

Die schaamde zich er toch zelf ook voor?
‘Zeker, hij wilde zijn schilderwerk aan bijna niemand tonen. Bij hoge uitzondering heeft hij twee doeken prijsgegeven aan de buitenwereld - geruild met de bevriende galeriehouder Marcel Stal, voor een werkje van Fontana. Tien jaar geleden werd er eentje geveild in Parijs. De rest bleef in beheer van Fanny.’

En dan zou hij er zomaar twee aan zijn huishoudster hebben gegeven?
‘Onvoorstelbaar natuurlijk. Als Hergé haar iets van zichzelf had willen geven, dan zou hij wel een tekeningetje hebben gemaakt met een vriendelijke opdracht. Maar nu ik dat schilderij van dichtbij heb gezien, bedenk ik dat er ook een andere mogelijkheid is.’

Vertel!

(Morgen verder)