Ontsnapt aan het jagersvuur (3 en slot )

Links: de door de hoofdpersoon voorspelde (en ridicule) zonsverduistering in de Classic Illustration-versie van King Solomon’s Mines. De klassieker uit 1885 is aanwijsbaar als een van de vele mogelijke inspiratiebronnen voor, rechts, de voorspelde zonsverduistering in TEMPLE.

Hergé maakt in het album een uitglijder door de eclips vanaf de rechterkant van de zon te laten beginnen. Maar onze helden bevinden zich op het zuidelijk halfrond en daar vangt een correcte zonsverduistering op links aan, een richting die in de oorspronkelijke Weekblad-versie wel klopt:

Hier wordt mijn aandacht vooral getrokken door de uitbundig antieke verbeelding van de zonnestralen. Voeg er ogen, neus en mond aan toe en je hebt een goede kandidaat voor de hoofdrol in ‘Le Voyage à travers l'impossible’ van die andere Georges:

Korte film van Georges Méliès, uit 1904.

Eerder al verbeeldde de Franse filmpionier een reis naar de maan. Drie jaar later bracht hij zon en maan samen in ‘Eclipse de soleil en plein lune’, vooral ook bekend als ‘The courtship of the sun and the moon’ – een werkstuk dat zich laat kenschetsen als ‘the most sexually explicit film the art form had seen by 1907’*:

Voorbereidende schetsen voor dit verholen cohabitatiefilmpje maakte Méliès al in augustus 1906. Negen maanden later vond de eerste vertoning plaats in Frankrijk.
Negen maanden later werd ook Georges Remi geboren.

Je moet het zien om het te geloven.


*) Citaat uit ‘Ah, the Eclipse: In Which the Sun and Moon Have Sex’ – korte beschouwing met link naar het volledige filmpje.