Posts
Naar Art Eindhoven, in de DS Berline van een bevriende galeriehouder die bijna opgewekt keuvelde over de krimpende kunstmarkt en de uitdijende roestnesten onder de plaatdelen van zijn klassieker. Twee maanden geleden heeft hij een prostatectomie ondergaan. Nu zoefden we als deelgenoten in een fysiek hiaat (hij mist zijn prostaat, ik een long) in een stervende Snoek richting lichtstad.
Op de kunstbeurs in het oude klokgebouw van Philips legden de schaarse uitschieters het af tegen een overschot aan ketellapperswerk. Ontgoocheld dropen we af naar de binnenstad voor een fatsoenlijke lunch - en toen pas verloor ik mijn blik:
De maanraket met de iconische kleurvlakken… in zwart-wit. Wie koopt zo’n gemankeerd symbool? De liefhebber die is opgegroeid met de krantenstrip? Maar daarin bestaat het ontkleurde dambord slechts uit haarlijnen:
Deel van de toelichtende tekst in de etalage: ‘Deze nieuwe raket is van ayous-hout gemaakt en is 161,5 cm hoog. Dit prachtige object is op de vakken van het album Mannen op de maan geïnspireerd en op basis van hoogwaardige materialen gerealiseerd.’
Tijdens de rit terug googelde ik op ayous. Het is Afrikaans vurenhout, hier toch vooral bekend als abachi. Het hout, las ik, is niet duurzaam, vatbaar voor aantasting door schimmels en bovendien erg gevoelig voor termieten, kruitkevers en drooghoutboorders. De houtpulp kan worden gebruikt om papier van matige kwaliteit te produceren. Daarop kun je dan weer malle verkooppraatjes drukken.
