Korte samenvatting van het voorafgaande: de onschuldige Georges Gerfaut is getuige van een liquidatie en wordt op de hielen gezeten door twee huurmoordenaars, het onwaarschijnlijk gewelddadige duo Carlo en Bastien. Als Carlo (een groot liefhebber van Amerikaanse superhelden) sneuvelt, zoekt Bastien in zijn auto naar inspiratie voor een grafrede:
En dan komt het:
Tardi en Manchette fabuleren in hun ‘Kleine West Coast Blues’ sans gêne over de achtergrond van Spiderman, ‘jarenlang een ware misdaadkoning’. Het zal de trouwe PERDU-lezer niet verbazen dat ik dit buitengewoon grappig vind.
Maar wat heeft dit alles van doen met die andere Georges, Georges Remi?
Dit dus:
Als de tragische hoofdpersoon van ‘Kleine West Coast Blues’ onderduikt en zich een baard aanmeet, is het universum van Kuifje plotsklaps heel dichtbij:
Bij de grote Kraak van Terra-Nova, het is gezien en opgemerkt – óók door de personages in zijn directe nabijheid:
Ik snap de teleurstelling van Alphonsine wel... Zonde van die baard.
Volgende week: over de allereerste ‘ontlading’ van Haddock, op 1 mei 1941.