Alleen op de wereld

Hergé in Parijs. Let op de portretfoto die fungeert als herkenningsbeeld in het publiciteitscircus van het Grand Palais. Het is een uitsnede van dit origineel:

… en een van de iconische prenten die fotograaf Paul Némerlin in 1956 samen met zijn broer schoot in de Studio’s aan de Louizalaan. Bekendste uit die klassieke reeks is beslist de ‘tafelopname’ met de opwaartse giebel van Fanny.

Deze mag er ook zijn:

Philippe Goddin, die in zijn Lignes de vie bijna een hele pagina wijdt aan het bezoek van de broertjes Némerlin aan de burelen van Hergé, noteert:

Roger Leloup en Baudouin van den Branden zitten op de vloer, Josette bekijkt enkele transparanten, France mengt nauwgezet de kleuren en de grote Bob de Moor brengt de kleine Joseph Loeckx aan het lachen. In het midden van de groep lachen Hergé en Fanny elkaar toe… en het lijkt wel alsof ze alleen op de wereld zijn.

Over de achtergrond van de broertjes Némerlin schrijft Goddin vreemd genoeg niks meer dan dat het ‘beroemde Belgische fotografen’ zijn, ‘gespecialiseerd in mode en publiciteit’.

Het is even zoeken, maar zeker over Paul valt méér op te merken. Hij blijkt een gemeenschappelijke kennis van Hergé en France Ferrari die in de oorlogsjaren goed verdiende met klussen voor door Duitsers gecontroleerde fotoagentschappen. Ook was hij de huisfotograaf van de Waalse fascist en collaborateur Léon Degrelle. Eind 1944 werd Paul Némerlin van zijn bed gelicht en uiteindelijk veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf.

Maar… mooie foto’s!