Wel verdraaid!

Naar de feestelijkheden in Berlijn of naar de feestelijkheden in Londen? Het dilemma loste zich vanzelf op: vrijdagnacht tuimelde ik van een steile sociëteitstrap, zaterdagochtend ontwaakte ik met een elastische zwachtel om de enkel en een bittere pil in de maag. Hoe graag was ik niet Het Kanaal overgestoken om in de Britse hoofdstad driewerf het ‘God save the Queen’ aan te heffen?

Het is vandaag, maandag 10 november, immers exact zestig jaar geleden dat in een zeker weekblad de laatste aflevering verscheen van Het Gele Teken (luttele weken later, in het kerstnummer, nam De zaak Zonnebloem een aanvang).

Overigens werd er in het album waarmee ik opgroeide, veel minder royalistisch gejuicht:

Evenmin leek de vertaler gecharmeerd van de vele Britse krachttermen waarmee Jacobs zijn tekstballonnen kruidde. Al op de eerste pagina wordt er stevig gevloekt (Damned! Goddam!) maar in het antieke druklettertje van de vroege Nederlandstalige uitgave lezen we voortdurend het beschaafde ‘Wel verdraaid!’, zelfs als de op-en-top Britse Blake zich deze kreet van afschuw laat ontvallen:

Situeer uzelf voor uw schrijn met Kuifje-albums, waarde lezer. Pijp uit de mond, diep ademhalen. En dan: proef luidkeels de operateske schoonheid van deze in onbruik geraakte uitdrukking op uw tong:

Mi-sé-ri-cor-de!