Jansen en Janssen gaan onderuit, najaar 1935:
Jansen en Janssen gaan onderuit, najaar 1975:
Veertig jaar zijn verstreken en je moet toch wel een verlopen bladluis zijn - en een wormstekige aardpeer bovendien - als je zó suf de langverwachte terugkeer van je titelheld aankondigt. De ouderwetse slapstick van Jansen en Janssen, de wezenloze blikken van Kuifje en Haddock... Waar is de fonkeling, waar is het Avontuur?
De kranige lezer die het Weekblad toch opensloeg, kreeg dit voor de kiezen:
Mijn favoriete lelijkste plaatje uit PICAROS. Alles en iedereen is hier, geesteloos en met vergauwelozing van de verhoudingen, op de kaderlijn geplaceerd, inclusief de kapitein op zijn ongelukkige De Moor-beentjes en de televisie op de modernistische voet.
Over dat televisietoestel is vaak opgemerkt dat het ‘te modern’ is voor het decor van Molensloot. Maar zo modern was het apparaat toen al niet meer. Vijf jaar eerder werd het gepresenteerd op een beurs in Parijs:
Wie in 1975 de visite wilde imponeren met een modern tv-toestel én flink in de slappe was zat, kocht vanzelfsprekend dit supermodel van Nordmende: de Spectra SK2 Color de Luxe Studio:
Een groot kleurenscherm met daaronder drie zwart-witmonitoren om tegelijkertijd naar vier (4) programma’s te kunnen kijken. Verdisconteerd met de inflatie kostte dat geintje zomaar € 12.000,-. Mooi is anders, maar geldt dat voor PICAROS niet evenzeer?