Was het de regen of de rusteloosheid die me alsnog naar een buitenlands verzetje deed verlangen? Volgens S. staat mijn kont op restless legs en ze weigerde de feestdagen elders door te brengen: ‘Ontspan je nou gewoon eens.’
Koud 48 uur later was ze mijn gepruttel moe en ging ze weifelend akkoord met drie dagen Brussel. Er scheen een bleek zonnetje, maar de boeken op het Vossenplein waren druipnat. Afgeschermd onder een jaargang Science et Vie vond ik een zestig jaar oude editie van Sous le casque blanc, geïllustreerd door Emmanuel Jodelet en met een Zaïrees rijbewijs als boekenlegger.
Let op het omslag, in Frankrijk noemen ze dat een ‘mise en scène très emblématique’. Voorop de grimmige (dat mondje!) blanke die een hagelwitte tropenhelm draagt, gevolgd door een onbekommerde zwarte met een kist op zijn hoofd. Het leek me een zinnebeeldige aanvulling voor het Congo-plankje.