Een brave avond

En de Verzamelaar, hij verheugde zich op een rustige avond met Thomas Rosenboom. Maar diens nieuwe, kokette proza kreeg onverhoeds concurrentie van een oud en gestreng beeldverhaal. D. zond me een BIJOUX met een mooie dédicace (waarover later meer) en had er een pesterige premie in groen linnen ruggetje aan toegevoegd: Don Bosco van Joseph Gillain, alias Jijé.

Nu ben ik vaak genoeg aan de tand gevoeld over het brave karakter van mijn verzamelobject, maar ook braafheid kent gradaties.

Als Jijé zijn held, de lachwekkend vrome Giovanni, laat verklaren waarom hij wil leren lezen, is deze katholieke propagandatrein koud op stoom en zijn er nog honderd-en-drie lange, lange pagina’s af te leggen. Aan het eind van de rit wacht het heilige sterfbed. Don Bosco overlijdt en doet dat ‘zo arm dat er die dag zelfs geen geld was om de bakker te betalen…’
Bij de lezer is dan al een mentale rigor mortis ingetreden. Dieu soit loué, maar dringend verlang ik naar een borrel met de eerloze dienaren van Beëlzebub.