Posts
De Kwestie Popokabaka. Ofwel: niets is zo gemakkelijk voor te wenden als totale oprechtheid.
Maar dan verschuil ik me wéér achter een citaat.
‘Man’, mailt D. geïrriteerd. ‘Moet ik dokter Krollspell soms voor je bellen? Waarheidsserum, weet je wel… Misschien helpt het je verder.’
D. figureert van meet af aan in dit weblog. Met toestemming, en met gemengde gevoelens. In januari rekende ik hem zijn gesjacher met een partij facsimile-uitgaven nogal zwaar aan (en allicht had ik hem toen geen kruimelaar moeten noemen). In juli schreef ik in Vrij Nederland over de mannetjes die voor me bemiddelen bij de aankoop van nieuwe stukken. Ook dat schoot bij hem recht in het verkeerde keelgat, want: ‘Wat nou mannetjes? Er is maar één iemand die voor jou bemiddelt en dat ben ik en dat weet je.’
Er is niks mis met onze vriendschap, maar mijn alter ego is hij gaan wantrouwen.
D: ‘Ik geloof steeds minder dat je eerlijk over dit wereldje kunt schrijven als je zélf een verzamelaar bent.’
