vrijdag 17 april 2009

Wonderen


En zo werd een ontdekkingsreis naar de begeerte van de verzamelaar een overlevingstocht naar de vertrouwde (zuurstofrijke) wereld. Op dit nimmer gewenste pad bleek de gedachte aan Frank Wolff onherroepelijk. Alleen een wonder kan me nog redden - Hergé veroordeelde de geplaagde ingenieur tot een sprong in het luchtledige en distantieerde zich vele jaren later bijna grimmig van de paapse (hem opgedrongen) stupiditeit van diens zelfmoordbriefje.

En wat mij betreft...

D. probeerde woensdagavond een door Bob de Moor gesigneerde (en van een aandoenlijke boodschap voorziene) VAARWEL HERGÉ aan me te slijten.
Ik heb ‘Nee’ gezegd.
Hij drong niet aan.
In het daaropvolgende kwartier luisterde ik naar zijn vrolijke gezemel over de verkrampte markt zónder naar adem te hoeven happen.
Zie, dat zijn zomaar drie (3) wonderen.