Het ging gewoon verder

Zaterdagmiddag bezocht ik met S. de werf van de broertjes Hepkema en Tjepkema in Franeker.
‘Foar de kofje net eamelje,’ zei de ongedwongen Hepkema.
De koffie was goed, maar daarna kregen we slecht nieuws opgediend.

Na tien jaar op drift in het gezouten sop van de negende kunst blijkt de invreting navenant. De corrosieve TINTINPERDU-kijkdoos zal voor herstel en wederopbouw voorlopig op het droge moeten blijven.

Ondanks deze teleurstellende mededeling, beperkte ik me tot een kalm en inschikkelijk antwoord*.
‘Als we nu zo gaan beginnen...’ tikte Hepkema me op de vingers. ‘Niet dat ik er veel verstand van heb, maar lag het grote MAAN-avontuur waaruit u citeert ook niet een paar maanden op z’n gat waarna het alsnog verder ging? Nou dan!’
Hij kreeg bijval van zijn broer.
‘Ik zou zelfs willen zeggen,’ zei de ongedwongen Tjepkema, ‘het duurde even en toen ging het gewoon verder.’

Er is, dacht ik berustend, veel leed in Friesland, maar men gaat er bedaard mee om. Met een fractie van het lokale geduld, waarde lezer, moeten we het ongemak en de leegte kunnen overbruggen.

Blijf vooral goed kijken – en tot gauw!


*) ‘Wat mij betreft, alleen door een wonder kan ik behouden blijven.’