Onze held arriveert in Chicago, 3 september 1931:
Let op het zelfgerichte elan van zijn trouwe kameraad: ‘Chicago tiens-toi bien: Milou est ici!’
In de hertekende versie ligt de nadruk op teamwork: ‘Nous voici!’, ofwel, in de eerste Nederlandse albumuitgave, ‘Hier zijn we!’:
Over de teloorgang van de expressieve Bobbie heb ik me al eerder uitgelaten, maar van het fraaie ‘Chicago, neemt U in acht!’ schieten mijn speekselklieren desalniettemin in de zesde versnelling!
Enfin, ik kom hier op door een mail van A la recherche-lezer Wouter Adriaensen, die zich beklaagt over de lelijkheid (‘Wat is er bijvoorbeeld gebeurd met Kuifjes nek?’) van dit affiche:
Tevens zet hij zijn vraagtekens bij ‘het vreemd rood treinverkeersbord’.
Wellicht dat ik ernaast zit (ik ben geen treintjesfanaat) maar dat bord lijkt me van de soort die tot de jaren dertig dienstdeed aan het spoor in België en Frankrijk, een disque rouge. Het blijkt tevens de merknaam van leuk verzamelmateriaal…
…dat welbeschouwd niet misstaat in een serieuze Hergé-collectie*.
*) Heus, er is geen eind aan Kuifje...