Posts
Corrigerend mailtje van een voormalig medewerker van het Naamse veilinghuis Rops. Hij wijst me op een ‘belangrijke hiaat’ in mijn opsomming (vorige week vrijdag) van recent verkochte exemplaren van de OgéO-editie van Tintin et Milou en Amérique:
‘U ziet het album over het hoofd dat Rops afhandelde op de grote Hergé-veiling van 22 mei 2011. Een album in zeer mooie staat met een dédicace van Jacques Coeur.’
Jacques Coeur is het pseudoniem van niemand minder dan Gaston Courtois, de godvruchtige oprichter van Coeurs Vaillants én de man die Kuifje in Frankrijk introduceerde.
‘Gezien die zeer bijzondere signatuur voor in het album én de uitstekende kwaliteit was de algemene verwachting dat de uiterste richtprijs (18.000 euro) ten minste gehaald zou worden. Uiteindelijk is het album, en niet zonder een lichte teleurstelling!, toegewezen op 13.000 euro.’
Zomaar 17.000 euro (inclusief opgeld, op de Hergé-veiling van Catawiki) neertellen voor een OgéO-editie in slechte staat noemt hij ‘de l’ordre d’une erreur dérisoire’ wat we kunnen vertalen met: een belachelijke of een lachwekkende vergissing. Maar, schrijft hij ook…
‘…zulke excessen vloeien voort uit het overspannen beeld van de markt dat zogenaamde experts vrijelijk in de media mogen creëren.’
Wat volgt is een tirade tegen een bekend Hergé-expert waar ik even mijn vingers niet aan ga branden. Maar we komen erop terug omdat het om de altijd enerverende kwestie van prijsmanipulatie gaat. Welke inspanningen moet je verrichten om een overspannen vraag en vraagprijs te verwezenlijken? En hoe kwalijk is dat nu eigenlijk?
Wordt vervolgd.
