Onwaarachtig

Uit La Grande Épicerie griste ik getruffeld moeraszout mee, uit de Fnac ‘Gringos Locos’:

Jijé, Franquin et Morris sillonnant les États-Unis et le Mexique dans une vieille Ford Hudson… Une histoire parfaitement authentique…

Authentiek was daarna vooral mijn ontgoocheling over het ketellapperswerk van scenarist Yann. Of was de teleurstelling in het tekenwerk van Olivier Schwartz nog net een graadje erger?

Schwartz is een geraffineerde tekenaar. Tenminste, het is toch maar knap hoe sterk hij de suggestie weet te wekken dat te zijn. Oppervlakkig gezien maakt hij indruk (en met succes: ik liep immers met zijn album naar de kassa). Maar de verlokking houdt geen stand, de verleiding blijkt vals. De tekenaar is een poseur die al op pagina 3 door de mand valt:

Schwung? Dit is de worsteling van een artiest die slechts een beperkt aantal trucjes beheerst. Buiten de nauwe begrenzing zijn de poppetjes lijkstijf:

Waarna we de arme tekenaar nog herhaaldelijk zullen zien zweten. Dat Schwartz zijn klamme lijntjes vet in de inkt zet, maakt het er allemaal niet beter op (en geeft zijn werk hier het karakter van een anonieme reclamestrip).

Maar ¡mil millones de Brujas y duendes!, genoeg gemopperd deze week! Heer, geef ons heden een waarachtig pleziertje:

Maandag verder.