Posts
I.
Beschadigde asbak gekocht. Gebakken in 1950, ter gelegenheid van de meerderjarigheid van Kuifje (‘Hourrah! Nous sommes majeurs!’). Curieus hebbedingetje, maar ook, laten we eerlijk wezen, een onnozel prul. Ik wilde domweg D. een plezier doen door eindelijk weer iets van hem te kopen.
Nieuwe fase in de levensloop van de verzamelaar? Na jarenlang mijn eigen hebzucht te hebben bevredigd, bekommer ik me nu om het welbehagen van mijn dealer. Die aardworm vroeg op zijn beurt een te lage prijs wat ik dan weer afbreuk vond doen aan mijn goedertierenheid.
Billions of blue blistering boiled and barbecued barnacles, wat een vermoeiende wereld!
II.
Fijne mail nog van Martin Lodewijk, een herinnering aan een anekdote die Peter de Smet ‘met graagte ophaalde’:
Peter was op bezoek op de studio van Hergé, jaren zestig. Bob de Moor had juist een prent afgewerkt en legde die voor de meester op zijn bureau met de woorden: ‘Hij is af!’
Waarop Hergé antwoordde: ‘Nee, Bob…’, zijn pen pakte, zijn signatuur onder de tekening zette en zei: ‘…NU is hij af!’
III.
Na een asbak met een 21-jarige Kuifje, is dit misschien wel de meest logische next deal:
Kuifje 1 jaar oud. Origineel van het weekbladomslag, 25 september 1947. Aanstaande zaterdag onder de hamer in Parijs (Artcurial, kavel 136A).
