De tijd snelt voort, het uur vliedt heen en - duizend bommen en granaten! - ook de verzamelaar wordt ongemerkt oud. De 40-plusservijftiger die ooit met sneltreinvaart door het universum van Hergé raasde, verandert zoetjesaan in een Tsjoek-Tsjoek van de Karpaten (dixit Archibald Haddock). Genoeg is kortom genoeg, na bijnameer dan 30 jaar zet ik een klare lijn onder mijn collectie. Het is een afscheid in cyberspace, nog éénmaal op reis, op zoek naar de begeerte van de verzamelaar, op zoek naar de Verloren Kuifje...
‘Opmerkelijk,’ mailde niet-zomaar-iemand me. ‘Dat huis stond een jaar of zes geleden ook al te koop.’ Voor D. was het daarentegen gesneden koek: ‘Zeker en vast dat een oude buur er al vier weken aan het spoken is…’ Daar moest ik even over nadenken.