Herdenken

J.’s uitvaart is thematisch vormgegeven door een funerair designbureau, iets wat in dit land niet ongewoon is. Dus schuifelen we naar het graf door een haag van ingehuurde kinderen die foto’s ophouden. J. in het krik-kraktenue van de Luchtmacht. J. drukt de hand van Stan Getz op North Sea Jazz. J. op huwelijksreis met zijn verongelukte Pauline...
Enfin, deze laatste gang is oorverdovend.
En tijdens de dienst stond zijn fiets met verwrongen wielen tegen de kist.
Ik denk aan de tomeloze Boudewijn Büch die toch ook opmerkte: ‘De dood dient te blijven zoals hij is en vooral ongelooflijk stil’.

Rustig is het pas in de hotelkamer waar de eenzaamheid en de vergeefsheid van dit alles me bij de strot grijpen.

Plaatje! (Lees: uitweg)


Hergé leest Andy Warhol voor uit TIBET, New York, april 1972.
Dat is precies 450 maanden geleden.
Nick! Fanny! Waar blijven de herdenkingszegel en de gelegenheidsmunt?