De strip als middelpunt van het universum. Ironische overdrijving, natuurlijk, maar de subtekst in deze prent ráákte me wel. Yves Chaland verbeeldt de gedroomde wereld van het jongetje dat zich ooit veilig waande binnen de kaders van het beeldverhaal en (tevergeefs) zocht naar geestverwanten.
Dat wat ik toen had, heb ik niet meer. En wat ik nu bezit, heeft een monomaan karakter.
Ik werd er stil van.