Posts
Bon, waar waren we? Thuis, omdat S. het niet trok om wéér haar koffers te pakken. Bovendien wilde ze ‘gewoon weer eens lekker lang’ in de eigen tuin ontbijten. Ik troostte me met de gedachte dat Hergé zijn held ook weleens een heel album thuis hield.
Tussen het groen speurde ik geregeld naar een ekster die, tijdens deze atypische vakantie, dan maar een non-avontuur moest aanzwengelen. Maar niets. De stadsvogels die hier wel neerstreken, lieten me misdadig in de steek.
Juist toen S. verklaarde hoe intens ze genoot van dit ‘zalige nietsdoen’ en ik overwoog een zigeunerfamilie in onze tuin te installeren, sloeg het weer om en was ze alsnog te porren voor een uitheemse verplaatsing. Op Sicilië diende zich evenmin een avontuur aan. Maar we aten er een gnocchi in een sugo van mosselen en kokkels die zo hemels was, dat ik me zonder pruttelen neerlegde bij mijn rol als anti-held.
Plaatje!
Hergé in zijn studio, voorjaar 1970. Let op het kantoorgroen, rechts op de voorgrond. Zou er nog een stekkie bestaan van de plant (Olifantsoor?) die van zo nabij de nukken en grillen van de Tekenaar heeft meegemaakt? En waarom windt die gedachte me op?
