Dood van een luchthavenplant

Olifantsoor? Welnee, corrigeert een alerte lezer me opgewekt: een ficus! Typisch Hergé, zullen we maar zeggen. Een kapitaal neertellen voor attractieve doeken van Carrade, Camaccio en Dewasne en een grijpstuiver voor een groen wezentje dat net zo opwindend is als drogend behang.
Maar wel makkelijk in het onderhoud!

Ik moest aan de niet minder saaie luchthavenplant denken die Haddock om zeep helpt (in Vlucht 714) met een glaasje Sani-Cola:

Het is een leuk sluitstuk van een gag die twee pagina’s eerder al is aangezwengeld met het uitschenken van het drankje (een opvallend tafereel in deep-focus).

Overigens struikelde ik nu pas over de onbeholpenheid van het plaatje waarop Haddock het afsterven van de gatenplant in gang zet:

De kapitein die goeddeels verscholen gaat achter de tekstballon, de hand die daaruit komt en waarvan ik me, hoe langer ik ernaar kijk, afvraag of deze qua formaat wel van hem kan zijn… Nee, zelfs in het onooglijke PICAROS zou dit uit de toon vallen.