Vacances, j'oublie tout

Beste A la recherche-lezer,

Ik ben tot eind augustus afwezig.

Invalpraktijk voor noodverbandjes, bolwassingen en verse broodjes: zuster Germaine, tst. 421.

Bovenal wens ik u een leeslustige zomervakantie.

Hardleers

Luxe editie van Het Haaienmeer, uitgeverij Snowy (‘SnW’), oplage 30 exemplaren en twee ‘auteursexemplaren’ (wat op z’n minst getuigt van een notie van humor!):


Foto en informatie komen van een oplettende A la recherche-lezer die verwijst naar de stripveiling van Catawiki van vanavond, kavel 97, een soortgelijk album in grijs linnen en zonder uitgeefimprint maar wel in identieke lettering en de bewering dat er maar vijf exemplaren van zijn: ‘Er is al ruim driehonderd euro op geboden!* Ik kan me niet herinneren wat de prijs van dat album op Marktplaats was wel weet ik dat de verkoper ook nog een versie met groen omslag aanbood.’**

Enfin. Twee vragen op de vroege maandagmiddag. Waarom hebben stripverzamelaars zo’n vreemde (lees: ordinaire) opvatting over ‘luxe’ (die slecht gespatieerde Times op het omslag komt toch heus uit de categorie knoeiwerk)? En waar komt toch dat onvoorwaardelijke vertrouwen in de vermelding van een lage oplage vandaan? Aan kwestie 3 maken we maar geen woorden meer vuil.


*) Inmiddels staat de meter op de € 600,00

**) 13.47u: Aanvulling/correctie van een in zijn wiek geschoten D. (Waarom leg je dit niet eerst even aan mij voor?): ‘Ik zeg niet dat je briefschrijver een klutser is maar mij is enkel een versie in rood linnen bekend, geletterd A tot J. En ik heb twee keer een J gezien.’

Door het venster

Mistroostig in de regen starend, merkt hij op dat, wanneer twee voorbijgangers - een grote en een kleine - elkaar passeren, het altijd de kleine is die zijn paraplu de hoogte in steekt.

Il faut bien pleurer un peu!

Curieus is zeker óók kavel 359 op de eerstkomende (24 juni) veiling van Banque Dessinée: het origineel van de een-na-laatste aflevering van L’Etoile mystérieuse. Niet verknipt, want ongebruikt in het herschikte album.
Richtprijs: 80.000 - 100.000 euro.
Dat is veel geld voor drie personages onder een samenklontering van obese tekstballonnen. ‘Pièce de musée!’ snoeft het Parijse veilinghuis als vanouds in een zeer uitgebreide toelichting. Toch valt daar nog wel een weetje aan toe te voegen.

De aangeboden strook 176 verscheen op 21 mei 1942 in Le Soir, de dag waarop in Nederland de beruchte Verordnung 58 van kracht werd. Joden werden gedwongen hun kunstvoorwerpen, edelstenen, gouden, platina of zilveren voorwerpen, sieraden et cetera in te leveren. Roof ging aan moord vooraf: amper twee maanden later vertrok het eerste transport naar Auschwitz-Birkenau.

Ook Kuifje kneep er tussenuit en presenteerde op vrijdag 22 mei in Le Soir zijn tijdelijke opvolger: de nieuwe avonturen van Baron de Crac (van Jacques van Melkebeke):

Enfin. Schakelen we snel over naar een onschuldig kavel op de Sotheby’s-veiling om de dag toch met fris gemoed te beginnen:

Origineel omslag van de Petit Vingtième, 27 oktober 1932*.


*) Geboortedag van Sylvia Plath. Dichter. Romanschrijver. Essayist. Stak op 31-jarige leeftijd haar hoofd in de oven nadat ze het ontbijt voor haar kinderen had klaargezet. Neen, beste A la recherche-lezer, het wordt geen goede dag.

Poesie

I.
Curieus kavel op de stripveiling van Sotheby’s (4 juli, Parijs): het poesiealbum van Marie-Louise Van Cutsem (‘Milou’) met twee tekeningen van haar jeugdvriend G. Remi, gedateerd 1917 en 1920. Georges hield van haar, maar met de liefde werd het niks tussen die twee. Milou’s ouders vonden haar te goed voor een knaap met zo’n simpele job.
Wie er oog voor heeft, ziet poëzie in de kwaadaardige afwijzing van de moeder:

Die jongen
Juist goed genoeg
Om tekeningetjes te maken
Op tafellakens
En onderleggers
Werkelijk!
Hij heeft geen enkele
Toekomst

(Irma van Uytfanck de Potter, 1925)


II.

Tiptop Georges in Oostende, gefotografeerd door Marie-Louise. Op de achterzijde van de foto heeft ze genoteerd: ‘Georges Remi, het gelukkige jaar 1924’.


III.
Vanzelfsprekend leggen Milou noch Georges zich neer bij het verbod om elkaar te zien. De jonge geliefden vluchten naar Amsterdam waar Milou een betrekking vindt als zakkenstopster en Georges als koksmaat aanmonstert op een vrachtschip van de Java-China-Japan Lijn. Op zijn tweede lange reis raakt hij bevriend met de scheepsarts Jan Jacob Slauerhoff. Deze raadt hem - niet in het minst om opportunistische redenen - aan om geen tijd te verkwisten aan tekenwerkjes, maar zich ganselijk te bekwamen in de kookkunst.

In 1930 opent Georges met zijn kersverse vrouw Marie-Louise een visrestaurant in de Amsterdamse Kreupelsteeg: Tintin & Milou. Het zeer bescheiden etablissement wordt in de oorlogsjaren door het lokale verzet als uitvalsbasis gebruikt om twee neergehaalde Britse piloten terug te smokkelen naar Engeland. Na de oorlog slaat Georges op het zakelijke vlak zijn vleugels uit. Bij zijn dood, in 1983, is Tintin & Milou een succesvolle restaurantketen met 23 vestigingen in Nederland en België*.


*) Het 24ste, hagelnieuwe filiaal in Coq-sur-Mer is nimmer voltooid en thans een bouwruïne.

Ad fundum*

*) Bonne chance pour dimanche!

Proficiat!

De Marten Toonderprijs, het stipendium voor striptekenaars met een verslappend gezichtsvermogen, gaat dit jaar naar…



… Joost Swarte (+5,75 / +6,25).

Vorig jaar was de laureaat Peter Pontiac (-4,75 / -5,50):

In 2009 werd de prijs voor het eerst uitgereikt (Jan Kruis, +7,50 / +6,75).

Winnaar Swarte wordt op zaterdag 8 september gehuldigd tijdens het Stripfestival Breda. De prijs draagt hij op aan inspirator en lotgenoot Hergé:

Gemassicoteerd

Nee, we moeten het er wel over hebben.

D. wijst me op kavel 541A:

Le Petit Vingtième, compleet (1928-1940) en dit weekeinde afgehamerd op € 53.644.
De handelaar windt zich zowaar op.
‘Ingebonden,’ gruwt D. ‘Ze zijn aangesneden*. Een halve ton voor verminkte bladen…!’

Zelfs ik, beweert hij, met mijn obsessie voor nieuwstaat, moet toch toegeven dat die krantjes gerafeld moeten zijn:



En mij hoort ie eens niet tegenpruttelen.


*) ‘Gemassicoteerd’, schreef D. in ongerijmd Frans-Vlaams.

Ongemakkelijk

Ja. Nou. Een hoop geld.

Maar we kunnen het er ook niet over hebben.*

Ik troonde S. mee naar Intouchables, opgezadeld met een breekbare nieuwsgierigheid - want ook uit onverdachte en onverwachte bron kreeg de film inmiddels open doekjes. Het is een klein verhaal: man, verlamd tot zijn kin, is het medelijden beu en kiest een ongeschoolde nietsnut als verzorger.

De patiënt (Philippe) is blank en miljonair, de buddy (Driss) is zwart en arm en goedlachs. Hij lacht om het dure bad waarvan hij gebruik mag maken, om de rare kunstwerken waar zijn baas van houdt en om zoiets als een opera, een fenomeen waarvan hij blijkbaar nog nooit heeft gehoord. Driss is, kortom, de nobele wilde die dienstdoet als koloniaal object dat geciviliseerd moet worden. Maar hij is ook het prototype van wat de Amerikanen the Magical Negro noemen, de zwarte vriend die de blanke personages over hun schaduw laat springen (en op Kool & the Gang laat dansen).

Na 112 ongemakkelijke minuten vroeg ik me af of de Congolese student Bienvenu Mbutu Montondo niet het verkeerde proces had gevoerd.


*) Nu ja, ten minste moeten we hier ruchtbaarheid geven aan het smartelijke lot van kavel 406 (portrettekening van Germaine): INVENDU.

Volledig

Le Petit Vingtième (nummer 34, 1934) op Marktplaats:

Het boekje mist een stuk uit de cover. Bladzijde 7 t/m 10 ontbreken. Hier en daar is wat geschreven met potlood + getekend met potlood in de strip van Quick en Flupke. Dit is te verwijderen. Op de achterkant twee streepjes met pen.

Een aanbod tezamen met de wrakstukken van nummer 35 uit dezelfde jaargang (‘Boekje mist blz. 5/6 en 11 t/m 16’). Maar:

Waren de nummers compleet geweest, hadden ze samen een waarde vertegenwoordigd van ongeveer 130 euro.

De verkoper heeft er desalniettemin het volste vertrouwen in:

Ik hoop toch een goed bod te krijgen voor deze leuke nummers. Ze kunnen bijvoorbeeld ingelijst worden of volledig gemaakt worden.

Tsja.

De mens is een intelligent beest dat zich gedraagt als een volledige idioot.
(Albert Schweitzer)